شالیزار

شالیزار

شالیزار
شالیزار

شالیزار

شالیزار

زخم طبیعت

زخم طبیعت

حضور در طبیعت حتی اگر برای چند ساعت یا چندروز باشد فرصتی است تا ریه های خود را از بند دود و هوای آلوده شهرها نجات دهیم فرصتی است تا اندکی خود رااز دام فشار زندگی در شهر نجات داده ،فرصتی است برای اندیشیدن برای همنوا شدن با طبیعتی که بواسطه شهرنشینی حضور داریم در آن را فراموش کردیم.......

با این حال وقتی فرصت اندک در اختیار ما قرار میگیرد قادریم چنان بلایی سرطبیعت بیاوریم که که بعد از هر بار استفاده از یک مکان در طبیعت تا مدتها کسی نتواند از آن محیط استفاده کند .اینگونه است که بعد از اتمام یک مسافرت جمعی این صدای گلایه حامیان محیط زیست و ساکنان محلی به اوج میرسد .گلایه از آنرو که مسافران شهر نشین بعد از حضور خود در یک منطقه زباله های خود را در طبیعت رها کرده،چشمه ها را خراب کرده و در برخی موارد خسارت دیگری نیز به طبیعت وارد کرده اند یک جا درختی سوخته و جای دیگر شاخه ای شکسته است . چرا برخی از ما اینگونه به استقبال طبیعت میرویم؟ زمین زیر پای ما هدیه ای خدادادی است که تاریخ انسان بروی آن شکل گرفته و آیندگان نیز قرار است بروی آن زندگی کرده وبه حیات خویش ادامه دهند. با این حا ل نسل امروز چنان با طبیعت برخورد میکندکه انگارتنها او حق استفاده از آن را داردومالکیت آن قرار نیست به کسی دیگر برسد. رها کردن زباله در طبیعت یکی از آن دست رفتارهایی است در نتیجه آن، طبیعت به یک زباله دانی بزرگ تبدیل میشود . سخن گفتن از این موضوع روایت داستان تلخ ادامه داری است که بارها و بارها شاهد وقوع صحنه هایی از آن در اطراف خود بوده ایم. واقیعت تلخ  تلویزیون روشن است و یکی از شبکه ها مستندی در باره کوچ عشایر را نشان میدهد.مردان وزنان عشایر در یکی از مناطق کشور همراه با گله های خویش در طبیعت زیبایی پر ازدرخت و چشمه قرار دارند.طبیعت برای اینان نعمتی است که سالهای زیادی خود واجدادشان از ان بهره گرفته و چگونگی استفاده کافی از ان را یاد گرفته اند . انها به واسطه منفعتی که از این طبیعت میبرند حفاظت از ان را نیز اموخته اند. خوب میدانند که با مرگ طبیعت انها نیز وجود نخواهند داشت. یکی از مردان قبیله ای که کوچ خود را اغاز کرده اند وقتی با پرسشی از سوی گزارشگر مواجه میشود در پاسخ به بخشی از ان سواال میگوید: تنها خواهش من اینه که هموطنان شهرنشین وقتی وارد طبیعت میشن بهش اسیب نزنن این چه کاریه که این همه زباله تو کوه و دشت رها میکنید؟ سخن ساده مرد روستایی گلایه ای بر حق است که متاسفانه بسیاری از شهروندان شهرهای بزرگ نسبت به آن اعتنای چندانی نشان نمی دهند. حمید روحانی، فعال طبیعت گردی  با اشاره به وضعیت مناطق طبیعی که گرفتار زباله شده اند می گوید بسیاری از برگزارکنندگان غیر حرفه ای تورهای طبیعت از ظرفهای پلاستیکی یکبار مصرف استفاده میکنند و اصلاً زباله های آن را بازنمی گردانند و در طبیعت رها میکنند. راهنمایان این تورها نیز معمولاً خیلی درباره زباله و حمل آن تا شهر، نکات آموزشی را مطرح نمیکنند و اصلاً نمی دانند زباله را چگونه باید بازگردانند. در حالیکه در ارتفاعات باید زباله ها بازگردانده شوند. او می گوید: بارها دیده شده که گردشگران زباله ها را همراه خود حمل میکنند که این اقدام در نظر جوامع محلی بسیار مثبت بوده است. گردشگران خارجی نیز درباره فرهنگ مردم ایران با طبیعت و رها شدن زباله و اینکه کسی نیست زباله ها را جمع آوری کنند نظر بسیار بدی دارند. این راهنمای کوهستان و طبیعت می افزاید رفتارهای ما خیلی عجیب است چون بطری آب و قوطی های کنسرو را که وزن زیادی دارند با خود حمل می کنیم ولی در بازگشت با وجود تخلیه و سبک شدن وزن آنها حاضر نیستیم این مواد را با خود بازگردانیم. محمود فرج پور مدیر روابط عمومی اداره کل محیط زیست گیلان نیز در این باره میگوید: زخمهای وارد شده به طبیعت زخم جدیدی نیست و متأسفانه سراسیمگی که در حوزه گردشگری و پذیرش گردشگران وجود دارد پتانسیل های این اقتصاد را یا از بین برده یا در حال از بین بردن است. وی با اشاره به این که بدون هیچ پرده پوشی از سوی گردشگران به چشم اندازها و مناطق طبیعی استان آسیب وارد میشود واین در حالیست که انباشته شدن زباله ها در دامن طبیعت نیز همچنان ادامه دارد و جمع آوری  آن نیز متولی مشخصی ندارد میگوید : کانونهای مختلف جمعی در حاشیه این مناطق تنها از وجود انها بهره میبرند و کسی در جهت بازسازی مناطق تخریب مناظر و همه عوارضی که مسافرین از خود برجای میگذارند اقدام نمیکند. وی با بیان این که در پارک جنگلی گیسوم برای یافتن منطقه ای برای استراحت باید حجمی از زباله و مواد پلاستیکی را جابجا کرد تا مکانی برای استراحت یافت متذکر میشود :متاسفانه از طبیعت گردی انچه در ذهن مخاطبین بر جای مانده فقط مصرف کردن است وما در کنار مصرف بی رویه مسولیت این عوارض را بر عهده نمیگیریم . فرج پور میافزاید : طبیعت نوعی آموزش غیر مستقیم است که با کسب اطلاعات وافزودن دانستنی ها بوجود می آید و بدون هیچ تعارفی هواداران محیط زیست و کسانی که به ارزش واقعی طبیعت واقفند با رویه فعلی از تجمع گردشگران در یک منطقه اصلا خوشحال نمیشوند . رفتار های اشتباهدر پس هر خسارتی که بر پیکر طبیعت وارد میشود باید به دنبال رفتار اشتباه تعدادی از کسانی گشت که به منظور استفاده از محیط زیست راهی مناطق اسیبهایی وارد کرده کرده که رها سازی زباله در طبیعت بخشی از این اشتباه به شمار میاید . مهندس محمد فرج پور کارشناس محیط زیست گیلان طبیعت گردان را به 3 دسته تقسیم کرده و ادامه میدهد دسته اول عمدتا نمی اندیشند و علمی هم در خصوص عوارض بر جای مانده از فعالیت خود در طبیعت ندارند دسته دوم کسانی هستند که به این عوارض واقفند و با تعبیری که دارند باعث آسیب رساندن به طبیعت میشوند و معتقدند برای پخش نشدن زباله باید سطل زباله ای در کنارش باشد با این تعبیر باید مجموعه کره زمین دارای سطل زباله باشد که در حقیقت تعبیر نادرست است. این افراد با جمع آوری زباله ها می توانند در هنگام بازگشت از طبیعت با انتقال آن به مناطق شهری و قرار دادن در کنار سطل زباله و یا داخل آن در حفظ طبیعت سهیم باشند. او میگوید: برخی از گردشگران مواد قابل جذب را در طبیعت میریزند با این احتمال که اگر تا پایان روز طبیعت گردان دیگری نیز با چنین طرز تفکری در منطقه باشد این زباله نیز انباشته میشود در حقیقت با تخریب چشم اندازها روبرو میشویم و با این تعبیر چشم اندازها در مناطق طبیعی را با زباله دانی اشتباه گرفته ایم. فرج پور دسته سوم که کوچکترین دسته گردشگران را تشکیل می دهند را افرادی دانست که برای مصرف کردن به طبیعت نمی آیند بلکه برای آشنایی با فرهنگ به آن مناطق سفر می کنند و با انتقال آن در سراسر کشور و دنیا نقش مؤثری را ایفا میکنند.علی جعفرنژاد عضو جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی نیز میگوید  طبیعت کارواش و تعویض روغنی نیست و تا کنون به مردم اموزشی در باره چگونگی سفر به طبیعت داده نشده است . این فعال طبیعت گردی با بیان اینکه افزایش سفر به طبیعت بدون اموزش به تخریب بیشتر محیط زیست منجر میشود برای نمونه به دریاچه گهر در استان لرستان اشاره و اضافه میکند این دریاچه زمانی مانند کهریزک به محل انباشت زباله ها تبدیل شده بود . یک دهه پیش شاید 50 نفر هم به این دریاچه سفر نمیکردند ولی دو هفته پیش شاید حدود 300 هزار نفر در گهر حضور داشتند که اموزشی نیز ندیده بودند . کمبود اموزش میتوان بخشی از خسارت وارده به طبیعت را در نتیجه نااگاهی گردشگران دانست کارشناسان برای رفع این مشکل بر گزینه اموزش تاکید کرده و معتقدند که با اموزش صحیح میتوان به مرور به رفع یا کاهش این مشکل امیدوار بود. کیوان دخت امین یک طبیعت گردی دیگری در گفتگو با ایسنا میگوید طبیعت علاقه مندان بسیاری دارد اما در هیچ جایی چگونگی سفر به طبیعت و حفاظت از محیط زیست اموزش داده نمیشود . رسانه ها نیز اصلا چنین اموزش هایی ندارند وی می افزاید بعنوان یک برگزار کننده اکو توریسم میدانیم که این نوع گردشگری سفر مسولانه به طبیعت است که با رعایت شاخصهای ان کمترین اسیب را به طبیعت میتوان وارد کرد فرهنگ جامعه میزبان را تخریب نکرد و مردم منطقه را مستقیما از ورود گردشگر به لحاظ مالی منتفع کرد وحتی برای حفاظت از طبیعت میتوان هزینه پرداخت که این مورد تاکنون اتفاق نیفتاده است . او در توضیح منظور خود از پرداخت هزینه تعیین ورودی برای مناطق طبیعی  است که این درامد را برای حفاظت از ان منطقه صرف میکنند طبیعت در دست ما امانت است باید برای حفاظت از ان اقدام کرد  .

برگرفته از روزنامه ایران 3 شهریور 87 :  قربان ربانی

نظرات 1 + ارسال نظر
عمو جابر شنبه 5 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 09:44 http://koooohestan.blogfa.com

سلام
خیلی مخلصیم

سلام عمو جابر عزیز

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد